Rozdział 2

‘Seks jako marna przykrywka’

Każdy człowiek przynajmniej raz w życiu czuł uczucie spełnienia.  To moment w którym wiesz, że dobrze robisz. Wiesz, że niczego więcej nie jest Ci potrzeba w życiu. To moment idealny. Dla matek jest to narodzenie dziecka. Dla narzeczonych jest to moment w którym mówią sobie sakramentalne tak. Dla dzieci jest to moment w którym dostają swoją wymarzoną zabawkę od Świętego Mikołaja. To moment kiedy Stanley przestrzelił i kiedy Winiarski traci swoją kochaną ‘jedynkę’.
Dla mnie jest to moment w którym tańczę. Więc można powiedzieć, że jestem spełniona przez cały czas.

Każdy człowiek inaczej przeżywa moment spełnienia. Ja kiedy tańczę jestem wolna. Beztroska. Chce ciągle tańczyć i być w tym przyjemnym uczuciu. Wydaje mi się wtedy, że każdy mój ruch jest idealny, a zarazem nie przypadkowy. Taniec jest też dla mnie ucieczką, przed całym otaczającym mnie światem. Przed jego dobrą, ale i zła stroną, bo przecież każdy medal ma dwie strony.

Znów poczułam ciepłą dłoń na ramieniu, tym razem okazało się, że była to dłoń mojego nowego partnera. Nawet go polubiłam, mimo że zamieniliśmy zaledwie kilka słów. Na sali było dosyć osób no i dyrekcja naszej szkoły. Przy drzwiach stali zawodnicy tutejszego klubu. Michał Łasko i Michał Kubiak który wyglądał tak dobrze w tych okularach i lekko zmierzwionych włosach. Nikle się do niego uśmiechnęłam, bo akurat na mnie patrzył. Ciekawe dla której dziewczyny tu przyszedł. Musi być wyjątkowa. Zdziwiło mnie to, że on też się do mnie uśmiechnął i to tak szeroko. Przez moje ciało przeszedł ciepły dreszcz podniecenia.

-Lilka, zaczynamy.-powiedział chłopak. A ja skinęłam do niego głową po chwili odwrócił się do mnie plecami i powiedział coś do ogółu- Bardzo przepraszamy, a zarazem ostrzegamy muzyka będzie bardzo głośno włączona, gdyż musimy czuć drgania podłoża.

Po chwili tańczyliśmy. Czułam, że razem z Alkiem możemy stworzyć coś wyjątkowego. Czułam, że między nami jest to coś. Oczywiście nie mówiłam o życiu prywatnym.  Czasami dochodzę do wniosku, że bez tańca byłabym nikim. To cholernie dziwne, a zarazem straszne uczucie, bo przecież w każdym momencie mogę załapać kontuzje, lecz staram się o tym nie myśleć.

Po skończonym tańcu byłam szczęśliwa. Podbiegłam do swojej choreografki i zapytałam, czy mogłabym jeszcze chwilkę poćwiczyć. Zgodziła się. Zawsze się godzi. To wspaniała kobieta, która serce i duszę zostawia tu z nami i swoje emocje wylewa razem z potem który skapuje na ten ciepło-brązowy parkiet.

-Lilianno, Aleksandrze to co teraz nam zaprezentowaliście było przepiękne i niemal idealne, po niecałym dniu prób. Jestem niemal pewien, że zawojujecie jeszcze ten świat ówczesnego tańca. Bardzo się bałem tego co nam zaprezentujecie, ale to naprawdę było świetne. Należą Wam się brawa i cóż więcej. Powodzenia. –powiedział z wielkim uśmiechem na ustach dyrektor.

-Lilka, teraz to Ty już w ogóle tu chyba zamieszkasz prawda?- zapytał się vice-dyrektor

-Chyba tak. Lecz jeśli to problem to znajdę inną szkołę która pozwoli mi się spełniać- dodałam. Skoro tak bardzo przeszkadza mu moja obecność, możemy się rozstać. Każda z Jastrzębskich szkół przyjmie mnie z otwartymi rękoma.

-Nie to nie będzie konieczne. Zrobimy wszystko byś nie odczuwała dyskomfortu. Te miejsce jest naszym domem, tym bardziej i Twoim- dodał i panowie wielcy dyrektorowie opuścili pomieszczenie. Lecz nie zaznałam długo spokoju, bo po chwili podbiegła do mnie Weronika.

 -Lilka byliście świetni- powiedziała po czym się do mnie przytuliła. Nie powiem było to miłe.

-Dziękuje –powiedziałam

-Słuchaj chłopaki przyjechali Cie dziś zobaczyć znaczy jak tańczysz.-moje oczy przypominały teraz dwa wyjebane bezpieczniki i znajdowały się w moim dekolcie. Byłam strasznie zaskoczona.

-Jak to dla mnie?

-Zobaczyli Twoje występy na Internecie, Kubiak powiedział, że musi z Tobą porozmawiać, za wszelką cenę. Musisz wiedzieć, że on jest strasznie uparty. Nie da mu się przetłumaczyć, jak się zaprze to nie ma zmiłuj.

-Dobrze, porozmawiam z nim. Ale ja jeszcze muszę przećwiczyć jeden układ. Nie jest do końca dopracowany. –powiedziałam i szłam w stronę ławki, by przebrać się. Usiadłam na podłodze wyjęłam kanapkę z nutellą z torby i momentalnie ją pochłonęłam. Herbata z termosu również szybko wyparowała. Przebrałam się w zwiewną białą tunikę i czarne krótkie szorty. Zakleiłam nowe plastry na stopy. Wzięłam pen-drive i podłączyłam go do wierzy stereo którą rozkręciłam na full. Stanęłam na środku parkietu i odpłynęłam w swój idealny świat.

Boże ona była idealna w tym tańcu. Chciałem podbiec do niej i ją przytulić tak ot tak. Po prostu. Wiedziałem, że ta dziewczyna odmieni moje życie. Sprawi, że będzie wyjątkowe. Kurdę, nawet zapominam o Monice. Z dnia na dzień coraz bardziej skłonny temu by zakończyć to co niegdyś było dla mnie ważne, ale już nie jest. Wieloletnie związki się albo wypalają albo jeszcze mocniej rozpalają. Mój wygasł, a rozpalanie go tanią podpałką nie wchodzi w grę. Muzyka grała pierońsko głośno a ja nie wiedziałem dlaczego więc zapytałem o to Weronikę.

-Weronika, dlaczego ta muzyka tak głośno gra?

-Wszystkiego dowiesz się w swoim czasie- powiedziała. No to ładnie. Ja ją proszę a ta mnie olewa. Może faktycznie się dowiem. Ale ciekawe skąd. Może zadzwonię do Wróżbity Macieja i on mi to wytłumaczy.

-Idziemy-zapytał atakujący

-Zaczekaj, zaraz zobaczycie prawdziwą Lilkę, bez ograniczeń. – oczy mi się zaświeciły, czyżby tańczyła sama. Podeszła do ławki zaczęła jeść. Potem się przebrała ale i udała się do odtwarzacza i włączyła piosenkę. Znów tak głośno. Stanęła na środku Sali i zaczęła tańczyć. Teraz była fenomenalna. Wszelkie skoki. Każda emocja wymalowana była na jej twarzy. Kiedy skończyła tańczyć ja dalej nie mogłem oderwać od niej wzroku. Niemal jak wtedy, gdy widziałem jak tańczy po raz pierwszy . Wyszliśmy z sali udając się do automatu  z napojami. Nagle Łasko wraz ze swoją siostrą, notabene też całkiem całkiem zniknęli. Stałem przy tej maszynie wrzucając 5 złoty i zastanawiałem się czego by tu się napić. Wybrałem porzeczkowego Tymbarka. Wpisałem kod na podświetlanej klawiaturze, a tu nic. Mój napój ani drgnie. Już się zdrenowałem. Niczego się nie spodziewając zostałem totalnie zaskoczony, przede mną wyrosła drobna blondynka, dla której tu przyjechałem. Potrząsnęła fikuśnie automatem i sok wyleciał. Schyliła się lekko ocierając biodrem o moje biodro, a przez moje ciało przeszła fala podniecenia. Wyjęła sok z szuflady poczym odkręciła go napiła się i włożyła butelkę do tylnej kieszeni moich spodni. Nie wiedziałem, że jest tak śmiała.

-Bardzo ładnie tańczyłaś- powiedziałem, gdy się odwróciła. A ona nic, nawet nie drgnęła. Może powiedziałem, coś nie tak. Nie wiem. Po chwili ni stąd ni zowąd zjawił się mój przyjaciel wraz z młodą pociechą rodziców.

-Weronika, bo ona tu była. Napiła się mojego soku, a jak do niej powiedziałem to szła i już się nie odwróciła, tylko poszła gdzieś na górę. – powiedziałem bardzo szybko, do dziewczyny, bojąc się w sumie jej reakcji. Ja od zawsze wiedziałem, że jestem lekkim kretynem, ale tu nie widziałem, żadnej swojej winy.

- A ona Cię widziała?- zapytała

-No jak piła mój sok, to chyba tak.-powiedziałem zrezygnowany. Jednak zostałem olany. Ciepłym falistym moczem z dziesiątego piętra budynku Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie. To jest dobijające.

-Ej stary, zapisałem nas na lekcje tańca- jakie kurwa tańce. Co temu typowi wali na łep to  ja nie wiem

-Co ?

-No, na lekcje densa, na zumbę, będziemy kręcić naszymi i tak już ponętnymi tyłeczkami- no chyba go powaliło do reszty. Nie będę robił z siebie pajaca i  jak on to określił ‘kręcił tyłeczkiem’. Zrezygnowany wróciłem do domu, a tam na pozór piękny obrazek.

-Cześć kochanie. Czemu Cię tak długo nie było? Martwiłam się. Misiu a może Ty jesteś głodny ?- zasypała mnie milionami pytań i pocałunków moja dziewczyna. Ja głupi odwzajemniając jej pocałunki zaprowadziłem nas do sypialni karcąc się sam w myślach. Chciałem skończyć z tym duszącym lekko związku. Chciałem być chodź chwilę znów wolny. Chciałem… Teraz już nie ważne. Przecież nie powiem jej zaraz po skończonym stosunku ‘Sory mała uznaj ten seks jako pożegnanie’ , bez przesady takim frajerem nie jestem. Wyczerpani zasnęliśmy wtuleni w swoje ramiona. Nie wiedząc, że seks był tylko marną przykrywką.

____

Czuję, że zaczynam psuć strasznie tego bloga. I to jest straszne.

Zapraszam do komentowania.

Mam zapalenie spojówek nic nie widzę.

Zapraszam na KOSOKA i WŁODARCZYKA. (tam też zostawcie po sobie ślad oczywiście).

Nie wiem co ma oznaczać ta poza, ale to PIT <3

'Co ty nie powiesz Anka'